zabrzęczeć

zabrzęczeć {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. dk VIa, zabrzęczećczę, zabrzęczećczy, zabrzęczećczał, zabrzęczećczeli {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wydać brzęk; zacząć brzęczeć; zadzwonić, zadźwięczeć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zabrzęczały słoiki, sztućce. Komar zabrzęczał nad uchem. Zabrzęczał telefon. Zabrzęczały łańcuchy. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wytworzyć, spowodować brzęk, dźwięczenie czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zabrzęczeć kieliszkami, kluczami. {{/stl_10}}